چطور انگیزه ریاضی خواندن را در خودمان به وجود آوریم یا در صورت وجود تقویت کنیم؟
به دو طریق می توان به ریاضیات نگریست: راه اول توجه به جنبه های زیبایی شناسی، هنر خلاقیت، نبوغ بشری در خلق ریاضیات از دیدگاه تاریخی از آفرینش اعداد گرفته برای استفاده در شمارش و آفرینش اشکال هندسی برای تقسیم اراضی تا آفرینش حسابان، هندسه های غیر هذلولی، جبرخطی، آنالیز و PDE است.
یکی از اساتید بنده می گفتند اگر روابطی که در ریاضیات کشف می کنید زیبایی ندارند بخشی از مسیر کاوش شما اشکال دارد و لازم است از زوایای دیگری به موضوع نگاه کنید.
روش دوم نگاه کاربردی به موضوعات ریاضی است که هدف از ریاضیات را یادگیری برای استفاده در مسائل واقعی مهندسی می داند. به طور مثال ریاضیات برای طراحی مخازن هیدروکربوری با ویژگی های خاص، ریاضیات برای طراحی بدنه خودرو با تلفیق بهینه ای از چندین ویژگی مهندسی، ریاضیات در علوم انسانی مثلا در روانشناسی اجتماعی از قبیل شخصیت شناسی با تحلیل شبکه های اجتماعی، طراحی موتورهای جستجوی بهینه (گوگل از الگوریتم های هوشمندی برای پیدا کردن نتایج در دنیای وب استفاده می کند.)، ریاضیات برای طراحی پل ها و سایر سازه ها (با تحلیل معدلات دیفرانسیل مربوط به خمش تیرها تحت بارگذاری و …)، ریاضیات برای برنامه ریزی حمل و نقل شهری (با استفاده از برنامه ریزی خطی)، کاربردهای پزشکی ریاضایت مانند ریاضیات برای تحلیل روند گسترش ویروس ها در بافت های زنده، ریاضیات برای طراحی میکروخودروهای حامل دارو برای حمل به بافت های مورد نظر (دراگ دلیوری)، تعیین زمان جذب دارو و هزاران مورد دیگر.
افراد زیادی در قرن هجدهم و پس از آن با رویکرد دوم یعنی با هدف حل مسائل واقعی در حل مسائل مهندسی در مکانیک سیالات، مهندسی عمران، زیست شناسی و … موفق (یا بهتر بگوییم!* ناچار) به خلق نظریات جدید و شاخه های جدیدی در ریاضیات شدند و نام و یادشان همواره در تاریخ بشری درخشان خواهد بود. اینها در ابتدا شاید علاقه ای به ریاضیات نداشتند یا ریاضیات را بیهوده می پنداشتند ولی بعدا ریاضیدانان شاخصی شدند.